انواع تارهای عضلانی

اگه چه همه واحد های حرکتی رفتار مشابهی دارند ولیکن همه تارهای عضلانی یکسان عمل نکرده و عملکرد بیوشیمیایی (متابولیسمی) یکسانی ندارند برخی تحت شرایط هوازی و برخی دیگر در شرایط بی هوازی بهتر عمل می کنند .تارهای که برای تولید انرژی به اکسیژن نیاز دارند تارهای هوازی نوع I , قرمز و یا کند انقباض (ST) و تارهای که نیاز به اکسیژن ندارند تارهای بی هوازی نوع II سفید و یا تند انقباض (FT) نامیده می شوند . تارهای ST و FT تقریبا به نسبت ۵۰/۵۰ در بدن وجود داشته و به نظر نمی رسد که این نسبت آنچنان تحت تاثیر تمرینات پرورش اندام و قدرتی قرار گیرد

فراخونی نوع تارهای عضلانی به شدت بار بستگی دارد در هنگام فعالیتهای با شدت کم یا متوسط مثل اسب سواری تارهای ST بیشتری به کار گرفته شده و زمانی که شدت بار افزایش می یابد تارهای FT بیشتری درگیر انقباض می شوند .
توزیع نوع تار نیز هم در یک عضله و هم در عضلات مختلف به صورت متنوع می باشد معمولا بازوها در مقایسه با پاها دارای درصد بیشتری از تارهای FT هستند عضله دو سر بازویی ۵۵ درصد و سه سر بازویی ۶۰ درصد تار FT دارند در حالی که عضله فعلی (ساق پا) تنها ۲۴ درصد تار FT در اختیار دارد .
ترکیب نوع تار (یعنی نسبت تارهای FT در یک عضله) نقش مهمی را در تمرینات پرورش اندامی و قدرتی بازی می کند عضلاتی که درصد بالایی از تارهای FT را دارند قادر به انقباض هایی سریعتر و قوی تر هستند همچنین تفاوت آشکاری در توزیع تارهای عضلانی بین زنان و مردان ورزشکار وجود ندارد از نظر ژنتیکی آنهایی که دارای تارهای FT بیشتری هستند می توانند برای پرورش اندام و تمرینات قدرتی انتخاب مناسب تری باشند اگر چه ژنتیک یکی از فاکتور های مهم در تعیین موفقعیا ورزشکار است و لیکن تنها عامل تعیین کننده نیست علاوه بر نعمت ژنتیک خوب عواملی مانند تمرینات شدید و تغذیه صحیح نیز می توانند سبب بهبود اندازه تفکیک و تون عضلانی شوند .

 

تربیت بدنی اداره آموزش و پرورش خرمدره ...